بیو گرافی محمود معظمی

محمود معظمی متولد سال ۱۳۳۱ است. چندین سال است که ساکن کاناداست و مرتب بین ایران و کانادا در رفت‌ و آمد است.
چندین و چند مدرک دانشگاهی دارد و دوره‌های متعددی را در زمینه‌های مختلف گذرانده است.
حتی همین الان نیز به‌طور متوسط ماهیانه هزار دلار خرج آموختن خود می‌کند. با این‌حال افتخار او به مدارکش، درجات علمی‌اش، تعدّد آن‌ها و اعتبار دانشگاه‌ها و موسساتی که از آن‌ها مدرک گرفته، نیست! می‌گوید:
فرض کنید من یک آدم بی‌سوادم! از من بپرسید: «آیا خوشبخت هستی؟ آیا از زندگی‌ات راضی هستی؟» اگر با اطمینان پاسخ مثبت بدهم، آن‌وقت، می‌توانید به حرف‌هایم اعتماد کنید و آن‌ها را به کار ببندید.

محمود معظمی سال‌هاست که خودش را کاملا خوشبخت می‌داند. خوشبختی از نگاه او، نداشتن مشکل و دغدغه نیست. او همین الان هم با مسائلی در زندگی‌اش روبه‌روست که شاید یک انسان معمولی را از پا درآورد. اما می‌گوید مشکل را فقط آنهایی ندارند که الان در گورستان‌ها آرمیده‌اند! انسان تا وقتی زنده است، مشکل (یا بهتر است بگوییم مسئله یا مسائلی) دارد که باید آنها را حل کند. همواره لبخند می‌زند. بسیار آرام و شاد است و با گشاده‌رویی با دیگران برخورد می‌کند.
البته همیشه این‌گونه نبوده است!
زمانی او هم خیلی عصبانی می‌شد، قصد داشت حرف خودش را ثابت کند، خجول و کم‌ اعتماد به‌ نفس بود و با این‌ که در امتحانات کتبی مدرسه نمرات خیلی خوبی می‌آورد، هنگام امتحانات شفاهی در کلاس دست و پای خود را گم می‌کرد. یک بار در دبیرستان وقتی نتوانسته بود پای تخته اضطراب و خجولی‌ اش را کنترل کند، با معلمش آن‌قدر تند صحبت کرده بود که از کلاس اخراج شد!

آن انسان خجول سال‌هاست که آدم دیگری شده است. چون خودش این طور خواسته و در این راه، پشتکاری فراوان داشته است.

محمود معظمی حالا در سمینارهایش در برابر صدها و گاه چند هزار نفر می‌ایستد و با اطمینان به آن‌ها می‌گوید :

«می‌توانید زندگی‌تان را بهتر کنید! می‌توانید آن زندگی را که دوست دارید بسازید! و می‌توانید خودتان را بیشتر دوست داشته باشید!»

سرگرمی و علایق محمود معظمی

قهرمان شنای دانشگاههای کشور و اخذ حداقل ده مدال.
عضو تیم شنای دانشگاه تهران در المپیک دانشجویی مسکو. 1374
عضو تیم واتر پلو ارتش.
کوهنوردی، پیاده روی و شنا.
مطالعه و تحقیق در مواردی که نیاز به کسب آنها دارم از جمله:
فیزیک، نجوم، روانشناسی، تندرستی جسم و روان و ادبیات.آواز خواندن
دف نوازی
بازی و مصاحبت با فرزندان و همسر.
عاشق خلوت و تفکر آزاد و خلاق ( حداقل روزی 30 تا 60 دقیقه. )